Κουρτίδης: Από το ποδόσφαιρο στο Beach Volley

Από πολύ μικρή ηλικία κατάφερε να ξεχωρίσει και να συμμετάσχει στα τουρνουα Master. Όπως ο ίδιος μας λέει, αρχικά ήταν ποδοσφαιριστής. Αναγκάστηκε όμως να εγκαταλείψει λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού. Στην πορεία κατάλαβε πως το beach volley είναι το άθλημα που του ταιριάζει και αυτό που τον συμπληρώνει.

Ο Στέλιος, έχει μια μικρότερη αδελφή η οποία διακρίνεται εξίσου στο beach volley. Συγκεκριμένα πρόσφατα εκπροσώπησε τη χώρα μας με τεράστια επιτυχία στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα U17.

Πως και ασχολήθηκες με το beachvolley και πότε;

Το beachvolley το ξεκίνησα στην πρώτη γυμνασίου δηλαδή πριν από περίπου 6 χρόνια με προπονητή τον Παναγιώτη Δημήτροφ. Πριν ξεκινήσω είχε προηγηθεί ένας σοβαρός τραυματισμός στο ποδόσφαιρο που έπαιζα 7 χρόνια. Ο τραυματισμός αυτός με έκανε να σκεφτώ καλύτερα με τι ήθελα να ασχοληθώ πραγματικά. Έτσι, κατέληξα στο beach volley.

Ήσουν ο πρώτος αθλητής Κ17 που πήρε μέρος σε τουρνουά Μaster. Πόσο ήσουν τότε και πως σου φάνηκε σαν εμπειρία;

Ήμουν ο πρώτος αθλητής στην Ελλάδα που πήρα μέρος σε master. Δεν μπήκα στο κυρίως ταμπλώ με την πρώτη μου προσπάθεια αλλά με την τρίτη ( την φαρμακερή όπως αποδείχθηκε). Στο πρώτο Master της Αθήνας, έχασα από τους Νώπα-Ποθητάκη με 2-1 ενώ στο δεύτερο έχασα από τους Πετρέα-Μπλάουελ με 2-0. Στο Lacara Camping καταφέραμε τελικά με τον συμπαίκτη μου, Δημήτρη Θεοδωρίδη να μπούμε στο κυρίως ταμπλώ του Master της Αίγινας. Εκεί, νικήσαμε στο πρώτο παιχνίδι τους αδερφούς Κοτσαμπάση. Η συνέχεια ήταν ανάλογη καθώς πετύχαμε ακόμα μία δύσκολη νίκη με 2-1 επί των Γκόρτσανιουκ / Παπαθωμόπουλου. Έπειτα κάναμε μία ήττα απο τους Πετρέα-Χαριτωνίδη με 2-0 και μία απο Ρουμελιωτάκη-Μανιόπουλο με 2-1. Η αλήθεια είναι ότι για μένα η πιο σημαντική εμπειρία ήταν η πορεία των προκριματικών που ακολούθησαμε για να μπούμε στο κυρίως ταμπλώ και όχι τόσο το κυρίως ταμπλώ. Την περίοδο που είχα ξεκινήσει με τα Masters ήμουν 16 ετών και κάτι.

Μίλησε μας λίγο για τις διακρίσεις σου στο beachvolley αλλά και τους μέχρι τωρα παρτενέρ σου.

Στο beachvolley έχω πετύχει κάποιες σημαντικές διακρίσεις. Είχα καταλάβει την 5^η θέση στο Elbandana BVC, στο Open U17 του 2011, 1^η θέση στο Open του Σχοινιά στο U17 το 2012, 2^η θέση στους τελικούς του U17 στην Πρέβεζα το 2012, 2^η θέση στο Open της Αιδηψού U19 το 2013, 2^η θέση στα τελικά του U19 στο Allou Fun Park το 2013 και την 3^η θέση στα τελικά του U23 στο AllouFunPark το 2013. Επιπλέον κατέκτησα την 3^η θέση στο Open U19 της Καρδίας το 2014 και την 3^η θέση στο OpenU19 της Κερατέας το 2014. Ακολούθησαν η 1^η θέση στο Open U19 της Πάτρας το 2014, η 5^η θέση στα τελικά του U19 στην Πάτρα το 2014 και η 4^η θέση στα τελικά U22 στην Πάτρα το 2014.

Ξεκίνησα με συμπαίκτη τον Μηνά Καρούση παίζοντας μαζί στο U17 το 2011. Έπειτα, συνέχισα με τον Κυριάκο Κουντουρέτη ( ο οποίος πλέον ασχολείται με την σάλα) παίζοντας σε διάφορα τουρνουά. Το 2013 ήμουν συμπαίκτης στα αναπτυξιακά και στα διασυλλογικά με τον Καλιφορνέζο Νοά Κίμπλε, με τον οποίο κάναμε μία φοβερή χρονιά. Το παιδί αυτό είναι από τα πιο φιλότιμα και εργατικά παιδιά με τα οποία μπορεις να συναναστραφείς και να συνεργαστείς. Η πορεία μου στα Master άρχισε και τελείωσε με τον απίστευτο συμπαίκτη μου Δημήτρη Θεοδωρίδη. Τον Δημήτρη πιο πολύ θα τον χαρακτήριζα ως μεγάλο μου αδερφό. Όσα χρόνια και αν περάσουν θα τον εκτιμώ και θα με εκτιμά, θυμόμενοι πάντα το πως ξεκινήσαμε. Η πορεία στα U19, άρχισε και έκλεισε με ένα πολύ καλό μου φίλο τον Σπύρο Αντύπα ο οποίος κατάγεται από την αγαπημένη μου πόλη, την Πρέβεζα. Στο U22, είχα συμπαίκτη τον Μάνο Δεληπρίμη με τον οποίο καταφέραμε να πάρουμε την 4^η θέση. Επίσης έχω παίξει τουρνουά με συμπαίκτες τους Κώστα Μπατζίλη, Θοδωρή Βουλκίδη, Χρήστο Σκουριά, ΒασίληΤασιούρα, Δημήτρη Βέλο, Θωμά Δημητριάδη και με τον Αλέξη Αλεξιάδη.

Πως είναι να μεγαλώνεις σε οικογένεια που έχει το βόλεϊ ψηλά, υπάρχει ανταγωνισμός και συμβουλές;

Το να ζω σε ένα περιβάλλον στο οποίο όλοι ασχολούνται λίγο πολύ με το βόλεϊ είναι ανταγωνιστικό και ώρες ώρες πολύ εκνευριστικό. Οι συμβουλές υπάρχουν συνεχώς από τον πατέρα μου. Το θέμα είναι πως αν κατανοήσεις ότι το BeachVolley είναι άθλημα που προσφέρει θέαμα στο κοινό τότε απελευθερώνεσαι και παίζεις καλά.

Παίρνεις μέρος στα Κ, τι γνώμη έχεις για την ποιότητα, τι θα μπορούσε να βελτιωθεί;

Στην αρχή είχα ενθουσιαστεί βλέποντας τους παίκτες που έπαιζαν. Όσο όμως περνούν τα χρόνια το επίπεδο ομολογώ πως πέφτει και οι παίκτες φεύγουν. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι ευχαριστημένος. Κάτι βασικό που θα μπορούσε να αλλάξει η ομοσπονδία είναι το σύστημα των ομίλων και να επαναφέρει τα U20 και U23.

Αν ήξερες όταν ήσουν πιο μικρός τι δυσκολίες θα αντιμετώπιζες, θα έπαιζες ξανά beachvolley;

Η αλήθεια είναι πως θα τον ξαναζούσα από την αρχή όλον αυτόν τον δρόμο, όχι τόσο για τις διακρίσεις και τα μόρια αλλά για τα άτομα που γνώρισα σε όλη αυτή την πορεία. Άτομα που φανέρωσαν τον πραγματικό τους εαυτό και συνέβαλλαν σημαντικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας μου. Είναι αλήθεια όμως, πως υπήρχαν πολλές δυσκολίες και τρικλοποδιές.

Θαυμάζεις κάποιον ξένο αθλητή; Και γιατί;

Την προσοχή μου δεν έχουν κερδίσει τόσο οι ξένοι παίκτες όσο οι Έλληνες . Εξαίρεση αποτελεί ο AdrianCarambula ο οποίος εξέλιξε και καθιέρωσε το serviceskyball . Από Έλληνες θαυμάζω τον Ηλία Ζωλασταθιάδη ο οποίος με προπονεί και τον ευχαριστώ για όσα έκανε τα τελευταία δύο χρόνια. Τέλος θαυμάζω πολύ τον Βασίλη Κόκκινο ο οποίος είναι ικανός να ξεσηκώνει τα πλήθη που παρατηρούν το ματς χρησιμοποιώντας μόνο το αριστερό του χέρι και το μυαλό του.

Πως κατανέμεις τον χρόνο σου δεδομένου ότι πέρσι υποχώρησες λόγω σχολείου;

Πέρσι το βόλεϊ αποτελούσε για μένα μία ενασχόληση στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο που είχα, Ήξερα από την αρχή της χρονιάς πως εξαιτίας των πανελληνίων έπρεπε να διακόψω τις προπονήσεις και τους αγώνες και να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά στο διάβασμα. Στην αρχή ήταν δύσκολα αλλά τελικά το μυαλό βρίσκει τρόπους να ξεχνιέται. Φτάνοντας στο τέλος της χρονιάς δεν μετάνιωσα γι’αυτό που έκανα. Το διάβασμα και το πανεπιστήμιο για μένα προέχει. Τώρα για την συνέχεια ουδείς γνωρίζει.

Τέλος θα ήθελα πραγματικά να ευχαριστήσω τους γονείς μου που με στηρίζουν συνεχώς σε όλους τους τομείς της ζωής μου, τον προπονητή μου Ηλία Ζωλασταθιάδη που ασχολείται τα τελευταία δύο χρόνια μαζί μου και μου δείχνει σε κάθε προπόνηση πως μπορώ να γίνω καλύτερος παίκτης και άνθρωπος. Σημαντική βοήθεια έλαβα και από τον προπονητή μου στα βάρη, Λάμπρο Δανά ο οποίος έβαλε και αυτός την πινελιά του. Τον πρώτο μου προπονητή, Παναγιώτη Δημίτρωφ ο οποίος με πήρε ποδοσφαιριστή και με έκανε βολεϊμπολίστα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως άρχισα και θα τον εκτιμώ πάντα όπου και αν φτάσω. Επίσης τον αγαπημένο μου φίλο Θανάση Τριφυνόπουλο ο οποίος που στάθηκε όλη αυτή τη δύσκολη χρονιά.Τέλος όλους τους συμπαίκτες μου και πιο συγκεκριμένα τον Δημήτρη Θεοδωρίδη που η πορεία μαζί του ήταν το λιγότερο εξαιρετική και σημαντική.