Γιώργος Τζιουμάκας: Ξεπερνώντας τα όρια
- Γράφτηκε από την Ομάδα σύνταξης
- Κατηγορία ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Ο Γιώργος Τζιουμάκας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη πριν από 18 χρόνια. Η ζωή του έχει ταυτιστεί με το βόλεϊ.
Θα έλεγε κανείς πως μεγάλωσε με μια μπάλα στα χέρια. Γιός του Σωκράτη Τζιουμάκα παλιού αθλητή, δεν έμαθε όπως άλλα παιδιά να παίζει με στρατιωτάκια αλλά να τρέχει στα γήπεδα και όπως είναι φυσικό κανείς άλλος δε φταίει για το «μικρόβιο» που κόλλησε ο Γιώργος.
Στην ηλικία των 10 ετών ο μικρός Γιώργος μπήκε για πρώτη φορά στο γήπεδο σαν αθλητής. Από παιδί ήταν πολύ ψηλός και γρήγορα αναδείχτηκε το ταλέντο του μέσα από τις ακαδημίες του Ηρακλή και λίγο αργότερα στα κλιμάκια των Εθνικών ομάδων. Η θέση του Διαγωνίου που τελικά αγωνίζεται, ήταν δική του επιλογή, από τότε που άρχισε το βόλεϊ δεν ήθελε να παίξει σε καμία θέση και τώρα 8 χρόνια αργότερα αγωνίζεται με τα χρώματα της Εθνικής Ανδρών κάνοντας περήφανους όλους όσους τον αγαπούν. Με το πέρασμα στην Εθνική Ανδρών οι υποχρεώσεις μεγάλωσαν.
Είναι δύσκολο αλήθεια για ένα παιδί να έχει ένα τόσο φορτωμένο πρόγραμμα και κάθε αθλητής καλείται να ανέβει ένα Γολγοθά για να τα καταφέρει και στα δύο.
«Είναι πραγματικά εξαντλητικό και δύσκολο ευτυχώς είχα πάντα τη βοήθεια του σχολείου μου, του Ελληνικού Κολεγίου,» λέει ο Γιώργος.
Μαζί με την Εθνική Ανδρών Γιώργο δε παύεις να είσαι παίκτης και της Εθνικής παίδων και Εφήβων λόγω της ηλικίας σου. Δε σε κουράζει πολύ αυτό;
«Σίγουρα είναι φοβερά καταπονητικό αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση όταν σε καλεί η Εθνική ομάδα οφείλεις και να είσαι εκεί.»
Ήσουν βασικός στον Ηρακλή, σε μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά κλήθηκες να σηκώσεις το βάρος του Διαγώνιου.
«Η χρονιά ήταν δύσκολη για όλους μας. Η διοίκηση έκανε πολλές προσπάθειες και κατάφερε αρκετά πράγματα. Στην ομάδα είχαμε καλό κλίμα και εντός και εκτός γηπέδου. Εγώ δεν είχα πρόβλημα, ούτε άγχος, το ήθελα πολύ να παίξω, μου δόθηκε η ευκαιρία και την εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο.»
Ποιες οι σκέψεις σου όσον αφορά το παρελθόν του Ηρακλή το παρόν και το μέλλον του;
«Ο Ηρακλής ήταν η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα, τα λόγια είναι περιττά για την ιστορία του. Το παρόν και το μέλλον είναι αβέβαια αλλά πιστεύω ότι θα την βρουν την άκρη και θα ξαναφτάσει ο Ηρακλής εκεί που του αξίζει.»
Προπονητής ο Αντρέι Κράβαρικ, πόσο εύκολο ήταν για σένα ή πόσο δύσκολο να τον έχεις προπονητή εφόσον τον είχες συμπαίχτη;
«Δεν τον είχα ζήσει πολύ σαν παίκτη εγώ, οπότε μπήκε γρήγορα στο κλίμα.»
Ποια παιχνίδια σου έχουν μείνει έντονα στη μνήμη σου σε επίπεδο Ηρακλή και Εθνικής;
«Οι περσινοί τελικοί με τον Παμβοχαϊκό και Σύρο και φέτος το ματς στην Αθήνα με τον Παναθηναϊκό, και Εθνικής κυρίως τα παιχνίδια του Παγκοσμίου στην Αργεντινή.»
Σε είδαμε να κρατάς τη φωτογραφία του Νίκου Σαμαρά στην παρουσίαση της Εθνικής ομάδας, ήταν κάτι αυθόρμητο ή κάτι που συζητήσατε με τα άλλα παιδιά; Τι σήμαινε για σένα ο Νίκος Σαμαράς κι έτσι αποφάσισες να κρατήσεις τη φωτογραφία του;
«Το είχαμε συζητήσει με τους προπονητές και πιστεύαμε ότι ως ελάχιστος φόρος τιμής, έπρεπε κατά τη διάρκεια του Εθνικού Ύμνου να κρατήσουμε τη φωτογραφία του. Ο Νίκος Σαμαράς ήταν από τους μεγαλύτερους αθλητές που πέρασαν από την Ελλάδα. Δυστυχώς δεν είχα την τιμή να τον γνωρίσω αλλά από αυτά που έχω ακούσει ήταν και εξαιρετικός χαρακτήρας.»
Νιώθεις πως έχεις πετύχει πράγματα; Έχεις κάποιο στόχο;
«Ακόμα δεν έχω πετύχει τίποτα. Δουλεύω για να πετύχω στο μέλλον. Μακρινός στόχος μου είναι ένα κύπελλο στο Τσάμπιονς Λιγκ.»
Πως ένιωσες όταν ήρθε η πρόταση από την Κούνεο; Δυσκολεύτηκες να πεις το «ναι»;
«Αισθάνθηκα πως οι κόποι μου δικαιώνονται και κατάλαβα ότι ήρθε η ώρα να κάνω ένα μεγάλο βήμα στην καριέρα μου. Η μόνη απάντηση ήταν το «ναι»!»
Πιστεύεις πως θα αντέξεις το βάρος των υποχρεώσεων αφού είσαι αρκετά μικρός σε ηλικία;
«Πιστεύω στον εαυτό μου, έχω θέληση, έχω πείσμα και θα κάνω τα πάντα!»
Πως είναι οι συνθήκες εκεί;
«Τα πράγματα εδώ είναι απίστευτα οργανωμένα. Όλα τα παιδιά είναι πολύ φιλόξενα. Οι προπονήσεις είναι πολύ σκληρές, κάθε φορά πρέπει να ξεπερνάς τα όριά σου.»
Με τι θα ήθελες να ασχοληθείς αν δεν έπαιζες βόλεϊ;
«Σίγουρα θα ασχολιόμουν με τον αθλητισμό από άλλο πόστο..πολύ πιθανό να έπαιζα basket».
Το μπιτς βόλεϊ είναι στα σχέδιά σου;
«Δεν είχα ποτέ χρόνο για να ασχοληθώ με το beach οπότε δεν είναι στα σχέδια μου για τα επόμενα χρόνια.»
Τι σου έχει προσφέρει το βόλεϊ;
«Μου έχει προσφέρει φίλους, δυνατές στιγμές εμπειρίες από ταξίδια με έκανε πειθαρχημένο πιο σοβαρό και συνεπή».
Ο Γιώργος πέρα από το βόλεϊ είναι ένας έφηβος όπως όλοι οι άλλοι που τους αρέσει να περνάνε τον ελεύθερο χρόνο με τους φίλους τους.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου φίλοι;
«Οι κολλητοί μου είναι ο Κώστας Κοντοκώστας, Γιάννης Ιωαννίδης, Δημήτρης Σαρλής, Βασίλης Καρασαββίδης εντός volley και ο Ανδρέας Γκάλης εκτός και φυσικά η ομάδα της εφήβων που είμαστε μια παρέα.»
Ο φίλος του Βασίλης Καρασαββίδης μας είπε για τον Γιώργο …
«Το Γιώργο τον γνωρίζω εδώ και 4 χρόνια. Έχουμε περάσει πολλά μαζί τα οποία μας έχουν δέσει σαν φίλους. Γνωριστήκαμε μέσω του βόλεϊ και του facebook. Έπειτα ήμασταν συμμαθητές στην 1η λυκείου κι από τότε δέσαμε. Ο Γιώργος είναι πάρα πολύ ήρεμος με αγαθή ψυχή, θέλω να παραμείνει έτσι και τότε θα καταφέρει πολλά πράγματα.»
Πως ένιωσες για τη μεταγραφή του Γιώργου στην Κούνεο;
«Σίγουρα όταν μας είχε μιλήσει για τη μεταγραφή του είχαμε όλοι χαρεί πάρα πολύ. Ήταν το όνειρό του να φύγει στο εξωτερικό. Όταν ήμασταν στη εθνική στη Πτολεμαΐδα κι ήρθε το συμβόλαιο του να το υπογράψει, είπαμε τότε πως ξεκινά ένας άλλος κύκλος που μόνο ωραία πράγματα μπορεί να του επιφυλάξει. Όταν τον συνόδευσα στον αεροδρόμιο ένιωσα έντονη συγκίνηση τόσο επειδή τον αποχωριζόμουν κι όσο για το λαμπρό μέλλον που τον περιμένει. Χάρηκα ειλικρινά που ο Γιώργος ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι στην καριέρα του. Τον συμβουλεύω να δουλέψει πολύ και να είναι ταπεινός. Να έχει υγεία πρώτα ο Θεός κι όλα τα άλλα θα έρθουν.»
Όμως ο Γιώργος έχει και μια άλλη φίλη που δε μας την ανέφερε αλλά εμείς τη βρήκαμε, πρόκειται για ένα άτομο που ξέρει καλά το Γιώργο από πολύ μικρό, η Αναστασία Μοδιώτη.
«Ξέρω το Γιώργο από πολύ μικρό. Οι μαμάδες μας, μας έβαζαν να κάνουμε παρέα. Μπορώ να πω ότι μικρός ήταν πολύ ζωηρό παιδάκι. Τώρα πλέον είμαστε κολλητοί, σαν αδέρφια. Είναι άτομο έμπιστο που πάντα θα με στηρίξει και εμένα αλλά και όλους τους καλούς τους φίλους. Σαν προσωπικότητα είναι δυναμικός και αφοσιωμένος στους στόχους του όσον αφορά το βόλεϊ. Μεγαλύτερος βοηθός του φυσικά είναι ο πατέρας του. Παρόλο τον δυναμισμό που βγάζει στο γήπεδο άμα τον γνωρίσεις καλυτέρα είναι ένα πολύ συναισθηματικό και ευαίσθητο άτομο.»
Τι θυμάσαι από τα παιδικά σας χρόνια;
«Όταν ήμασταν μικρά δεν τον ήθελα για παρέα γιατί όπως σου είπα ήταν πολύ ζωηρός, με έδερνε επειδή δεν του έδινα τα παιχνίδια μου... Δεν θα ξεχάσω μια μέρα - πολύ μικρά ήμασταν - είχαμε πάει σπίτι του με την οικογένεια και ήμασταν στο δωμάτιο και παίζαμε και ο Γιώργος με τον μικρό του αδελφό είχαν σκαρφαλώσει πάνω στα έπιπλα, γενικά έκανε πολλά τέτοια...»
Σου έχει «φορτώσει» ποτέ κάποια αταξία του;
«Για να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι για παλιά τώρα πλέον αλληλοκαλυπτόμαστε στις αταξίες.»
Ποια είναι τα ελαττώματά του;
«Ίσως κάποιες φόρες είναι πιο ευαίσθητος και το δείχνει ενώ κανονικά δεν θα έπρεπε.»
Θυμάσαι κάποια έξυπνη ατάκα που σου έχει πει;
«Είναι γενικά ετοιμόλογος και με χιούμορ. τώρα κάτι συγκεκριμένο δεν μου έρχεται. Επίσης για την ηλικία του είναι πολύ ώριμος στις απόψεις του για διαφορά ζητήματα και με έχει βοηθήσει πολύτιμα πολλές φορές.»
Τι συμβουλή θα ήθελες να του δώσεις;
«Έχει βάλει ένα στόχο στη ζωή του και θα πρέπει να μείνει προσηλωμένος σε αυτόν, να παλέψει για να τον πετύχει αλλά να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα γιατί είναι μικρός και έχει μεγάλο δρόμο μπροστά του. Είμαι σίγουρη ότι αν τα κάνει αυτά η επιτυχία σίγουρα θα έρθει και θα πάει ψηλά. Και να θυμάται ότι οι άνθρωποι που τον αγαπούν θα είναι πάντα διπλά του να τον στηρίζουν σε κάθε του προσπάθεια.»
Αυτά μας είπαν οι φίλοι του Γιώργου για εκείνον. Όμως εμείς του κάναμε όμως και μερικές προσωπικές ερωτήσεις για να τον γνωρίσετε καλύτερα:
Έχεις κάποιο αθλητή πρότυπο;
«Θα έλεγα τον Ιβάν Μίλκοβιτς αλλά ο Ιβάν είναι ένας και δεν θα υπάρξει άλλος, θα ήθελα να μοιάσω στον Ίαν Στοκρ.»
Πως θα περιέγραφες την κοπέλα των ονείρων σου;
«Να είναι όμορφη και ευγενική. Να φέρεται έξυπνα και να είναι αληθινή».
Τι μουσική ακούς;
«Ακούω τα πάντα, αλλά έχω ιδιαίτερη αγάπη στα λαϊκά.»
Αγαπημένο χρώμα;
«Το μπλε.»
Ποια φράση χρησιμοποιείς συχνά;
«Πάνω από όλα Υγεία.»
Σε ποια πόλη θα ήθελες να ζήσεις;
«Στο Ρίο ντε Τζανέιρο.»
Τι δε θα ήθελες να αποχωριστείς ποτέ;
«Την οικογένειά μου, τους φίλους μου και το βόλεϊ.
Χαρακτήρισέ μου με 1 λέξη τα ακόλουθα :
Ντεσπέιν = «Απρόβλεπτος»
Σωκράτης Τζιουμάκας = «Ήρεμη δύναμη»
Ιβάν Μίλκοβιτς = «Σταρ»
Βόλεϊ = «Τρόπος Ζωής»
Σχολείο = «Υποχρέωση»
Γυναίκες = «Πειρασμός »
Κινητό Τηλέφωνο = «Χρήσιμο»
Ίντερνετ = «Απαραίτητο»
Θεσσαλονίκη = «Πανέμορφη»
Αν σου έδιναν τη δύναμη να αλλάξεις τον κόσμο από τι θα ξεκίναγες;
«Από την φτώχεια και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης ορισμένων χωρών και θα θεράπευα τις αρρώστιες.»
{gallery}/New_Site/Afieromata/tzioumakas{/gallery}
