Ο Ουκρανός πρωταθλητής Ευρώπης το 2008 στο Λουτράκι Σεργκέι Ποπόφ ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων

Πριν 14 χρόνια, στην άμμο του Sportcamp πρωταθλητές Ευρώπης είχαν αναδειχθεί οι Ουκρανοί Σεργκέι Ποπόφ, Βάλερι Σαμοντέι, διοργάνωση που τους έδωσε το έναυσμα και το κίνητρο για να γίνουν επαγγελματίες αθλητές του μπιτς βόλεϊ. Μάλιστα το χρυσό μετάλλιο στο Λουτράκι δεν ήταν το μοναδικό για το νεαρό (τότε) δίδυμο που πανηγύρισε στην Ελλάδα, καθώς το 2009 στη Κω είχε κατακτήσει το ασημένιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ20.

Με αφορμή το CEV U18 Beach Volleyball European Championships 2022 στο Λουτράκι, αναζητήσαμε και βρήκαμε τον Σεργκέι Ποπόφ στη Πράγα, ο οποίος με χαρά ξετύλιξε το... κουβάρι των αναμνήσεων για χάρη του volleyball.gr.


-Τι θυμάσαι από το Ευρωπαϊκό στο Λουτράκι το 2008;

«Σχεδόν τα πάντα, καθώς ήταν το πρώτο μας μετάλλιο στο μπιτς βόλεϊ. Θυμάμαι κάθε παιχνίδι, ειδικά τον τελικό απέναντι στη Πολωνία, ο οποίος ήταν πάρα πολύ δύσκολος. Ο Πόπεκ από τη Πολωνία τον οποίο είχαμε αντιμετωπίσει, ακόμα και τώρα κάνουμε συζητήσεις για το Ευρωπαϊκό στο Λουτράκι και κάνουμε πλάκα».

-Έχεις έρθει ξανά στην Ελλάδα;

«Έχω πάει και δύο φορές στη Κω, το 2009 και το 2010 και το 2009 στο Ευρωπαϊκό Κ20 κατακτήσαμε την δεύτερη θέση. Θυμάμαι τότε η Ελληνική Ομοσπονδία μας βοήθησε να γυρίσουμε πίσω στην Ουκρανία. Είχε γίνει κάποιο μπέρδεμα και οι Έλληνες μας βοήθησαν. Η Ελλάδα είναι πανέμορφη χώρα, έχω μόνο καλές αναμνήσεις και σύντομα θα έρθω ξανά για διακοπές».
-Ήταν στόχος σας το χρυσό μετάλλιο στο Λουτράκι;

«Πριν έρθουμε στην Ελλάδα είχαμε αγωνιστεί στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Κ18 και είχαμε παίξει πολύ άσχημα και αποκλειστήκαμε από νωρίς. Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα είχαμε ως μοναδικό στόχο κάποιο μετάλλιο. Όσο προχωρούσαμε στη διοργάνωση ανέβαινε και η αυτοπεποίθησή μας, βελτιωνόμασταν και αγωνιστικά και καταφέραμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος της διαδρομής».

-Ήταν το τουρνουά στο Λουτράκι αυτό που σου έδωσε το έναυσμα να γίνεις επαγγελματίας παίκτης μπιτς βόλεϊ;

«Όλη μου η οικογένεια προέρχεται από τον αθλητισμό, οπότε και για μένα ήταν μονόδρομος. Από μικρός που ξεκίνησα μπιτς βόλεϊ ήθελα να γίνω επαγγελματίας και το χρυσό μετάλλιο στο Λουτράκι ήταν αυτό που μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο για να τα καταφέρω. Ίσως αν το τουρνουά είχε εξελιχθεί διαφορετικά και η πορεία μου να ήταν διαφορετική. Σίγουρα από την Ελλάδα ξεκίνησαν όλα».

-Τι συμβουλή θα έδινες στους νέους αθλητές και νέες αθλήτριες που θα αγωνιστούν φέτος στο Ευρωπαϊκό Κ18 στο Λουτράκι;

«Για την πλειοψηφία των αθλητών το Ευρωπαϊκό Κ18 θα είναι το πρώτο διεθνές τουρνουά που θα παίξουν. Αρχικά θα πρέπει να αποβάλουν το όποιο άγχος θα έχουν και να απολαύσουν τη διαδρομή, τους αγώνες και γενικά όλη τη διοργάνωση. Πάνω απ'όλα θα πρέπει να χαρούν τη συμμετοχή τους, να γνωρίσουν νέους ανθρώπους, να παρακολουθήσουν τον τρόπο που παίζουν οι άλλες χώρες και να απορροφήσουν γνώση που θα τους φανεί χρήσιμη στο μέλλον τους εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων».
-Ως Ουκρανός έχεις τώρα να αντιμετωπίσεις και τις συνέπειες που έχει δημιουργήσει ο πόλεμος με την Ρωσία...

«Ορισμένοι συγγενείς μου μένουν εκτός Ουκρανίας, όμως οι γονείς μου ζουν στην Zaporizhya, στα 40 χιλιόμετρα από τον πόλεμο. Ένας πύραυλος έπεσε κοντά στο σπίτι μας και κατέστρεψε το εμπορικό κέντρο της πόλης. Έχω χάσει φίλους που πήγαν να πολεμήσουν, ενώ κάποιοι είναι σοβαρά τραυματίες. Δυστυχώς και μπορεί να ακουστεί κάπως αυτό, ο Βάλερι Σαμοντέι που μαζί είχαμε ακούσει τον ύμνο της Ουκρανίας στο Λουτράκι, πολιτογραφήθηκε Ρώσος πριν έξι χρόνια».

-Είσαι ακόμα επαγγελματίας αθλητής. Με βάση το γεγονός ότι είναι και ο πόλεμος στην Ουκρανία, πως προετοιμάστηκες φέτος για τις διεθνείς διοργανώσεις;

«Συμπαίκτης μου τον τελευταίο χρόνο είναι ο Έντουαρντ Ρέζνικ. Λόγω του πολέμου δεν προετοιμαστήκαμε καλά φέτος, όμως σιγά σιγά βρίσκουμε τη φόρμα μας. Χάρη στην Γερμανική ομοσπονδία και τους ανθρώπους της έχουμε την ευκαιρία να αγωνιστούμε εκπροσωπώντας την Ουκρανία. Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που μας βοήθησαν να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε».