Άλεξ Αβραμίδης:Μια πολύπλευρη προσωπικότητα στο χώρο της διαιτησίας (PHOTOS)

Σύζυγος, Πατέρας, Αστυνομικός, Διεθνής διαιτητής, πολλοί ρόλοι για έναν άνθρωπο στ’ αλήθεια στα 41 του που ωστόσο τα καταφέρνει σε όλους με μεγάλη επιτυχία.

Ο λόγος για τον Αλέξανδρο Αβραμίδη, Άλεξ όπως τον αποκαλούν όλοι. Ο διεθνής Θεσσαλονικιός διαιτητής είναι από τα ανερχόμενα αστέρια της Ελληνικής Διαιτησίας και φαίνεται να ακολουθεί επάξια τα χνάρια που χάραξαν οι διαιτητές μας τα τελευταία χρόνια.

Γέννημα – θρέμμα της Θεσσαλονίκης, είδε το πρώτο φως της ζωής τον Μάιο του 1977 κάτω από το φως του ζωδίου των Διδύμων. Ασταθή ζώδιο θα πουν πολλοί όμως εκείνος λέει πως είναι ζώδιο αδικημένο και σαφώς πολύπλευρο (πράγμα που το αποδεικνύει κι ο ίδιος με τα πολλά του «πρόσωπα».

Η επαφή με το βόλεϊ έγινε πρώτα σαν αθλητής σε ηλικία μόλις 12 ετών. Πριν, το ποδόσφαιρο όπως και όλα τα παιδάκια της ηλικίας του τον είχε «βάλει» στις αλάνες τις γειτονιάς του κι αργότερα στο γήπεδο. Ωστόσο στα 12 χρόνια του ο θείος του, ο οποίος ήταν προπονητής σε πολύ μεγάλη ομάδα της Θεσσαλονίκης, ο Σπύρος Αβραμίδης , τον προέτρεψε να ασχοληθεί με το βόλεϊ πράγμα που έκανε στην αρχή δοκιμαστικά, για να μαγευτεί στη συνέχεια και να μείνει σε αυτό.

Αθλητής σε μεγάλες ομάδες στη θέση του ακραίου στην αρχή, σαν διαγώνιος στη συνέχεια και τέλος σα λίμπερο, δοκιμάστηκε δίπλα σε μεγαθήρια και είδε το βόλεϊ στις μεγάλες του δόξες. Αλλά οι μεγαλύτερες εμπειρίες ήρθαν με την κατάταξή του στα 19 του στη σχολή της Αστυνομίας και την ένταξή του στην ομάδα της. Εκεί είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί μαζί με τους σπουδαιότερους αθλητές της εποχής και να αποκομίσει τεράστια οφέλη.

Όμως σα γνήσιος δίδυμος δε μπορούσε να κάτσει ήσυχος κι έτσι αποφάσισε για επιμορφωτικούς λόγους στην αρχή να παρακολουθήσει λίγα χρόνια αργότερα την πρώτη σχολή διαιτησίας και την πρώτη σχολή προπονητών. Η επαφή με τη διαιτησία ωστόσο στάθηκε μοιραία. Είκοσι χρόνια αθλητής δε στάθηκαν ικανά για να τον κρατήσουν σε αυτό το πόστο του αθλήματος. Οι υποχρεώσεις με την Αστυνομία από τη μια, οι επαγγελματικές απαιτήσεις του πρωταθλητισμού από την άλλη τον οδήγησαν να κρεμάσει τα παπούτσια του.

33126622 10213167756763152 6268351992230313984 n

«Με τα ωράρια που είχα στη δουλειά δε μπορούσα να ακολουθήσω επαγγελματικούς ρυθμούς γιατί οι απαιτήσεις με ήθελαν πρωί και απόγευμα σε προπονήσεις έτσι είπα να δοκιμάσω να παρακολουθήσω σχολή διαιτησίας πιο πολύ για γνώσεις αρχικά σαν αθλητής. Κατόπιν ξεκίνησα σαν διαιτητής, είδα ότι ήταν κάτι που μου ταίριαζε, κάτι αρκετά ενδιαφέρον και συνέχισα. Η αλήθεια είναι πως ήθελα να είμαι και αθλητής αλλά έπρεπε να κάνω την επιλογή μου, δε μπορούσε να σε βλέπει ο κόσμος σαν αθλητή και μετά σα διαιτητή και θα έπρεπε να διαλέξω κάτι από τα δύο. Οπότε μου ταίριαζε πιο πολύ η διαιτησία, ήταν πιο ενδιαφέρουσα και συνέχισα να είμαι διαιτητής».

Ακολούθησαν χρόνια γεμάτα εμπειρίες και ταξίδια τόσο με την ομάδα της αστυνομίας και όσο και σαν διαιτητής. Χρόνια που εμπλούτισαν τις γνώσεις και την εμπειρία του και του έδωσαν απλόχερα χαρές και δυνατές φιλίες. Για να έρθει αργότερα ο γάμος και τα παιδιά στη ζωή του, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι για να έρθουν και τα πιο δύσκολα.

«Είναι δύσκολο να ακολουθήσεις όλους αυτούς τους ρυθμούς όταν έχεις μικρά παιδιά με τη διαιτησία, τον αθλητισμό και όλες αυτές τις ιδιότητες αλλά γεννηθήκαμε για τα δύσκολα και εκεί φαίνεται ποιος αγαπάει πραγματικά αυτό που κάνει», λέει ο ίδιος για τους πολλαπλούς του ρόλους. Για το αν τα παιδιά του θέλει να ακολουθήσουν τα χνάρια του μας είπε:  

«Δεν το ξέρω από τώρα είναι πολύ μικρά ακόμα. Ενδεχομένως όταν μεγαλώσουν να έχουν κάποια κλήση σε κάποιο άθλημα. Σίγουρα θα ήθελα να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, εγώ δεν έχω κάποια προτίμηση γιατί κι εγώ από το ποδόσφαιρο ξεκίνησα μετά μεταπήδησα στο βόλεϊ. Αυτό είναι και θέμα ταλέντου, το μυστικό είναι κάποιος να παρακολουθεί ταυτόχρονα τα μαθήματά του και τις σπουδές του και να ασχολείται με τον αθλητισμό. Τώρα αν αυτό είναι σε επίπεδο ερασιτεχνικού ή επαγγελματικού αθλητισμού θα φανεί στο μέλλον».

Μιλήσαμε με τον Άλεξ Αβραμίδη στην Αθήνα όπου και βρέθηκε για πολλοστή φορά για τις υποχρεώσεις του με την υπηρεσία του στη διεύθυνση Φυσικής Αγωγής της Αστυνομίας.

GV: Έχετε πετύχει πολλά για το νεαρό της ηλικίας σας θέλετε να μας μιλήσετε λίγο γι’ αυτά; Ας ξεκινήσουμε με την Αστυνομική σας ιδιότητα και την υπηρεσία σας. Μιλήστε μας γι’ αυτά.

«Ανήκω στη διεύθυνση Φυσικής Αγωγής της Αστυνομίας. Ασχολούμαστε με τον αθλητισμό και ταυτόχρονα μερικοί από εμάς ήμαστε εκπαιδευτές στους σπουδαστές της Αστυνομίας. Εκπαιδεύουμε κυρίως τους Αστυνομικούς, συμμετέχουμε σε διάφορα event, φιλανθρωπικού κυρίως χαρακτήρα, της Αστυνομίας, παρουσιάζοντας το κοινωνικό της πρόσωπο στους πολίτες μέσα από όλα τα αθλήματα, ποδόσφαιρο, βόλεϊ, μπάσκετ, τζούντο, τάε κβον ντο, στίβο κτλ..

Στην Αστυνομία ο καθένας έχει κάποιο συγκεκριμένο πόστο στον τομέα της άθλησης, εγώ είμαι στο βόλεϊ. Είμαι υπεύθυνος για τη σωματική κατάσταση των σπουδαστών κι εν γένει τη φυσική κατάσταση των αστυνομικών και συμμετέχουμε στα πρωταθλήματα που διοργανώνονται και ενδεχομένως σε κάποιες διοργανώσεις στο εξωτερικό, όσον αφορά την παρουσία της αστυνομίας στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα σε άνδρες και γυναίκες. Ο ίδιος δεν αγωνίζομαι πλέον. Υπήρξα αθλητής στο ανδρικό βόλεϊ πολλά χρόνια, τώρα ασχολούμαι με το γυναικείο και προσπαθώ να βοηθώ όσο μπορώ για να συμμετέχει η αστυνομία σε όλες αυτές τις δραστηριότητες».

GV: Το περασμένο καλοκαίρι η ανδρική ομάδα είχε μια από τις καλύτερες πορείες της στην Ευρώπη…

«Πέρυσι είχαμε πάει με το ανδρικό στα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στη Βάρνα. Εγώ βέβαια πήγα σαν διαιτητής, υπάρχουν νέα παιδιά και αξιόλογα στην ομάδα της Αστυνομίας κι έχουμε μια πολύ καλή ομάδα. Εκεί συναντήσαμε μεγαθήρια όπως η Ρωσία, η Βουλγαρία, η Γερμανία κ.α. Εγώ είχα την τιμή να αγωνιστώ στον τελικό σαν δεύτερος διαιτητής με πρώτο ένα πολύ έμπειρο γερμανό διαιτητή. Το ματς ήταν πολύ υψηλού επιπέδου, αντίστοιχο πρωτοκλασάτων ομάδων στην Α1 στην Ελλάδα, στα πέντε σετ, πολύ υψηλό επίπεδο σε κατάμεστο γήπεδο και η ελληνική αποστολή έκανε μια πολύ καλή παρουσία που την έφερε στην 7η θέση, σε ένα πρωτάθλημα πολύ υψηλών προδιαγραφών και παρουσίασε νομίζω εκτός από το πρόσωπο της Ελληνικής αποστολής και ένα πολύ καλό σύνολο σαν έλληνες αστυνομικοί.»

32878073 10213167768883455 1561406571295014912 nTο 2004 ο Άλεξ βρέθηκε στο Ολυμπιακό χωριό όπου ανήκε στην ομάδα Ασφαλείας του Ολυμπιακού χωριού και είχε την ευκαιρία να γνωρίσει σπουδαία ονόματα από ένα άλλο πόσο. Τον Μάιο του 2018 είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί για πρώτη φορά το χώρο μετά από 14 ολόκληρα χρόνια.

GV: Ποιος είναι ο στόχος της ομάδας αυτή τη σεζόν;

«Ο στόχος της ομάδας στο ανδρικό είναι να προκριθεί στους «4» στα στρατιωτικά πρωταθλήματα κι από εκεί και πέρα να πετύχει ότι καλύτερο έρθει καθώς οι αθλητές – αστυνομικοί δίνουν ότι καλύτερο έχουν για μια αξιοπρεπή παρουσία. Κακά τα ψέματα, οι άλλες ομάδες διαθέτουν μεγαθήρια αθλητές των εθνικών ομάδων, ενδεικτικά αναφέρω, Προύσαλη & Στεφάνου στην Πυροσβεστική, στο Λιμενικό ο Μπέλλος και διάφοροι άλλοι πρωτοκλασάτοι παίκτες. Στο γυναικείο βόλεϊ στόχος είναι μόνο η πρώτη θέση. Μας ενδιαφέρει να προωθήσουμε το αθλητικό ιδεώδες και το κοινωνικό πρόσωπο της Αστυνομίας στο ευρύ κοινό μέσα από τον αθλητισμό».

GV.: Ξεκινήσατε σαν αθλητής πλέον είστε διαιτητής με έδρα της Θεσσαλονίκη. Μιλήστε μας για την διαιτησία στην συμπρωτεύουσα.

«Στη Θεσσαλονίκη γίνεται μια πολύ σοβαρή δουλειά τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει πολύ καλή οργάνωση όσον αφορά την επιμόρφωση των διαιτητών και προσπαθούμε να βοηθήσουμε τα νέα παιδιά, από τους οποίους προέρχομαι κι εγώ, έτσι ξεκίνησα κι εγώ και σιγά-σιγά ανέβηκα. Νομίζω πως όσοι δεν έχουν επαγγελματικά, οικογενειακά ή άλλα κωλύματα κι έχουν χρόνο να ασχοληθούν, θα προχωρήσουν. Έχουμε μερικά παιδιά νέα που είναι πολύ υποσχόμενα και νομίζω πως θα πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια».

GV.: Γιατί δεν υπάρχουν πλέον πολλοί που επιλέγουν τη διαιτησία και έρχονται οι αθλητές να καλύψουν το κενό;

«Η αλήθεια είναι πως υπάρχει μια φήμη πως οι πρωτοκλασάτοι αθλητές σε όλα τα αθλήματα, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, κυρίως στα ομαδικά, δε γίνονται ποτέ καλοί προπονητές και διαιτητές. Η αλήθεια είναι πως κάποιος που έχει πρωταγωνιστήσει δε θα μπορέσει να ξεχωρίσει αυτές τις δύο ιδιότητες, γι’ αυτό και βλέπουμε πως πολλοί αθλητές που δεν πρωταγωνίστησαν σε επαγγελματικό επίπεδο έγιναν πολύ καλοί διαιτητές ή ακόμα και προπονητές. Νομίζω ότι αυτός που θα δοκιμάσει και θα πάρει τα ρίσκα να δοκιμάσει κάτι άλλο εκτός από την ιδιότητα του αθλητή, νομίζω θα καταλάβει τι του αρέσει περισσότερο και τι του ταιριάζει. Από εκεί και πέρα, όσο μεγαλώνει κι όσο εμπλουτίζει τη γνώση του και τις δεξιότητές του νομίζω πως θα προχωρήσει ανάλογα με τι θα επιλέξει εν τέλει».

GV.: Μια και είπατε ότι οι πρωτοκλασάτοι αθλητές δε γίνονται πολύ καλοί διαιτητές, τι έχετε να πείτε για τον κο. Παπακοσμά που ήταν ένας πάρα πολύ καλός διεθνής αθλητής και έχει γίνει ένας πολύ καλός διαιτητής;

«Ο Στέλιος, επειδή τον ξέρω προσωπικά γιατί έχουμε παίξει αντίπαλοι σαν αθλητές, είναι διαιτητής ο οποίος εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την εμπειρία του και τις γνώσεις του και προχώρησε πολύ γρήγορα κι ανέβηκε στην πρώτη κατηγορία, νομίζω πως δίκαια είναι εκεί που είναι. Όσον αφορά την αποδοχή από τους υπόλοιπους, παράγοντες και φορείς του βόλεϊ, δεν χρειάζεται να σχολιάσω, την βλέπουν όλη, παρ’ όλα αυτά οι ικανότητές του νομίζω διαιτητικά είναι εξίσου καλές όσο ήταν και αγωνιστικά και μακάρι να υπάρξουν κι άλλοι αθλητές, οι οποίοι θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του Στέλιου».

GV.: Γιατί η διαιτησία πιστεύετε ότι δεν «ελκύει» νέους άνδρες ή γυναίκες;

«Υπάρχει, λόγω του ποδοσφαίρου νομίζω, μια κακή εντύπωση για τους διαιτητές. Γιατί οι περισσότεροι βρίζουν τους διαιτητές στα γήπεδα, ενδεχομένως υπάρχουν κάποια συνθήματα κατά των διαιτητών, αλλά αυτά είναι οπαδικά, δεν έχουν καμία σχέση με το βόλεϊ, δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να φέρνουμε τις κακές συνήθειες του ποδοσφαίρου στο βόλεϊ. Πιστεύουμε ότι οι έλληνες διαιτητές έχουν αποδείξει πως δεν έχουν σχέση με αυτά. Όσο περνάει ο καιρός θα μπορούν να είναι πρότυπα για τους θεατές και οι διαιτητές κι όχι μόνο οι αθλητές».

GV.: Ποια πρότυπα είχατε όταν ξεκινήσατε τη διαιτησία;

«Όταν ξεκίνησα να διαιτητεύω είχα τα πρότυπα στην περιοχή της Θεσσαλονίκης στην οποία ήμουν και είχα όλους αυτούς τους μεγάλους διαιτητές που έπαιζαν στις μεγάλες κατηγορίες που έρχονταν και τους θαυμάζαμε. Προσπαθούσαμε να πηγαίνουν συχνά να τους βλέπουμε και να «κλέψουμε» κάποια στοιχεία από αυτούς και να τα βάλουμε και στο δικό μας παιχνίδι.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια οι διαιτητές που βγάζει η Ελλάδα διακρίνονται πλέον σε παγκόσμιο επίπεδο".

GV.: Γίνατε πρόσφατα διεθνής και ο ίδιος. Μιλήστε μας γι’ αυτό και ποιοι οι στόχοι σας.

«Οι στόχοι μου επί των πλείστων έχουν επιτευχθεί. Ξεκίνησα δοκιμαστικά, στη συνέχεια είδα πως μπορούσα να προχωρήσω, σήμερα έχω φτάσει στην υψηλότερη κατηγορία διαιτητών, το μόνο που μένει είναι να δούμε εάν μπορέσω να προχωρήσω σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο, στο οποίο για να φτάσεις θέλει πολύ δουλειά και σιγά-σιγά κι ανάλογα τις συνθήκες που επικρατούνε, πιστεύω να υπάρχει ανοδική πορεία.

Διεθνής διαιτητής έγινα το 2016. Παρακολούθησα τη σχολή διαιτησίας της FIVB στο Κατάρ, επιμορφώθηκα, ακολούθησε ένας με ενάμιση χρόνο πρακτικής με συμμετοχές σε ευρωπαϊκά τουρνουά και κύπελλα Ευρώπης και από φέτος το 2018, έχω γίνει επίσημα διεθνής διαιτητής και συνεχίζω την πορεία κανονικά.

Σε διεθνές επίπεδο ό,τι καλό έρθει θα είναι κέρδος. Ο διεθνής διαιτητής πρέπει να κρατήσει υψηλό επίπεδο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και από εκεί και πέρα αυτοί που κρίνουν, οι επιτροπές και οι υπόλοιποι φορείς, θα σου δώσουν πιστεύω τις ευκαιρίες για να δουν αν μπορείς να ανταπεξέλθεις σε υψηλό επίπεδο. Δεν θα πω ότι προσωπικά έχω κάποιο στόχο για να φτάσω ψηλά, θα δουλέψω και αν οι φορείς κρίνουν ότι μπορώ να προχωρήσω θα το κάνω».

Ο Άλεξ έχει ως τώρα στο βιογραφικό του το:

2017: Απρίλιος: Προκριματικά Πανευρωπαϊκού Παμπαίδων, Σόφια .

Ιούλιος: τελικά Πανευρωπαϊκού Παμπαίδων, Ικόνιο. Μάιος: Τελικά Πανευρωπαϊκού Αστυνομίας, Βάρνα. Δεκέμβριος: Challenge Cup men, Άγκυρα.

2018: Ιανουάριος: προκριματικά Πανευρωπαϊκού Παίδων, Βερολίνο και Challenge Cup women, Κρασνοντάρ.

Tο 2004 ο Άλεξ βρέθηκε στο Ολυμπιακό χωριό όπου ανήκε στην ομάδα Ασφαλείας του Ολυμπιακού χωριού και είχε την ευκαιρία να γνωρίσει σπουδαία ονόματα από ένα άλλο πόστο. Τον Μάιο του 2018 είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί για πρώτη φορά το χώρο μετά από 14 ολόκληρα χρόνια.

GV.: Μπορείτε να μας συγκρίνεται την διαιτητική σας εμπειρία στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό;

«Στην Ελλάδα υπάρχει αυξημένη δυσκολία διότι υπάρχει περισσότερη πίεση προς τον διαιτητή από φιλάθλους, ομάδες κ.τ.λ. ενδεχομένως, στο εξωτερικό τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Από την μικρή εμπειρία που έχω, ο διαιτητής στο εξωτερικό δεν έχει σπουδαίο ρόλο, οι αθλητές είναι αυτοί που κλέβουν την παράσταση κι απλά ο διαιτητής διευθύνει τον αγώνα, είναι εκεί για να δίνει ρυθμό. Στην Ελλάδα ο διαιτητής στοχοποιείται ορισμένες φορές και κάποιες φορές ποδοσφαιροποιείται η κατάσταση, παρόλα αυτά οι διαιτητές έχουν αποδείξει στην Ελλάδα πως αντέχουν αυτή την πίεση και πιστεύω πως σιγά-σιγά θα υπάρξει βελτίωση κι από την πλευρά των ομάδων και των θεατών και δε θα υπάρχουν πλέον προβλήματα».

GV.: Πως αντιμετωπίζεται τις άσχημες συμπεριφορές των θεατών στα γήπεδα;

«Όταν παίζει ένα μεγάλο σωματείο ξέρουμε όλοι ότι οι φίλαθλοι και οι οπαδοί της ομάδας που έρχονται όλοι για να δουν αγώνα δεν είναι όλοι άγιοι. Υπάρχουν αυτοί που αγαπούν το βόλεϊ κι έρχονται μόνο για να δουν αλλά υπάρχουν κι αυτοί που έρχονται για να δημιουργήσουν κάποιες καταστάσεις. Το θέμα δεν είναι να λύσουμε εμείς κάποιο πρόβλημα, το θέμα είναι να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στον αγώνα, να κρατήσουμε τις ομάδες και τους υγιείς φιλάθλους από αυτά και να μπορέσει ο διαιτητής να κρατήσει την ψυχραιμία του και να διευθύνει τον αγώνα. Εκεί θα φανεί ο διαιτητής πόσο μπορεί να επηρεαστεί και πόσο μπορεί να κρατήσει την ηρεμία του. Γι’ αυτό πρέπει να έχει κάποιες άλλες δεξιότητες όσον αφορά την προσωπικότητά του για να μπορεί να κρατήσει χαμηλά την πρόοδο του παιχνιδιού από ενδεχομένως άσχημες ενέργειες των θεατών».

GV. : Πως προετοιμάζεστε πριν από κάποιον αγώνα;

«Η προετοιμασία μου τα τελευταία χρόνια που παίζω σε υψηλό επίπεδο είναι αυτοματοποιημένη. Συνήθως προτιμώ να κάνω κάτι το πρωί που αφορά τη σωματική μου κατάσταση, φυσική κατάσταση, λίγο τρέξιμο, κάποια βάρη, που κάνω στο γυμναστήριο. Το μεσημέρι θα πρέπει πριν τον αγώνα να φας κάτι ελαφρύ, έχει κι αυτό τη σημασία του όσον αφορά τη διατροφή πριν τον αγώνα και λίγο πριν τον αγώνα πρέπει να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί για να αποσυμφορήσεις ενδεχομένως το άγχος που μπορεί να έχεις πριν από κάποιον σημαντικό αγώνα, έτσι ώστε να πας ήρεμος και έτοιμος στον αγώνα για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις 100%. Επίσης μελετάω τις ομάδες στο video, κάτι σαν video scouting και διαβάζω τα στατιστικά των αθλητών».

GV. : Πόσες ώρες την ημέρα αφιερώνεται στο βόλεϊ;

«Επειδή είμαι στην αθλητική υπηρεσία της Αστυνομίας ασχολούμαι πάρα πολλές ώρες κι όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και στα τηλέφωνα και στα έγγραφα και σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες της δουλειάς και μπορώ να πω 5-6 ώρες την ημέρα ασχολούμαι με αυτό».

GV.: Με ποιο τρόπο θα μπορούσε ένας διαιτητής να εξελιχθεί και γίνει καλύτερος;

«Ένας διαιτητής πρέπει να συγκεντρώνει ένα πακέτο αρετών για να μπορέσει να προχωρήσει. Αυτό που χρειάζεται εξ’ αρχής είναι ταλέντο, από εκεί και πέρα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός όσον αφορά το διάβασμά του. Να ξέρει τι διαβάζει και πότε το διαβάζει, να μπορέσει αυτά που διαβάζει να τα εφαρμόσει στο γήπεδο και όταν βλέπει κάποιους παλαιότερους διαιτητές να μπορεί να καταλάβει γιατί ο διαιτητής ενήργησε έτσι σε κάθε περίπτωση. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να παίξει σε πολλά παιχνίδια για να αντιμετωπίσει πολλές καταστάσεις και να βελτιωθεί. Ένα άλλο που μετράει πάρα πολύ είναι η φυσική κατάσταση του διαιτητή, η οποία μπορεί να τον ανεβάσει όχι μόνο όσον αφορά το παρουσιαστικό του αλλά και την αντοχή του μέσα στο παιχνίδι. Κυρίως με τους καρδιακούς παλμούς, να μπορέσει να ρυθμίσει την αναπνοή του, το άγχος του και να μπορέσει να σταθεί ήρεμος σε όλη τη διάρκεια του αγώνα».

GV.: Τι θα συμβουλεύατε τους νέους διαιτητές;

«Οι νέοι διαιτητές για να μπορέσουν να συνεχίσουν θα πρέπει να το θέλουν πραγματικά. Η θέληση είναι το κλειδί για να πετύχεις τους στόχους σου. Επίσης πρέπει να διαβάζουν τους κανονισμούς και τις οδηγίες διαιτησίας κι ότι άλλο δοθεί από πλευράς διαχείρισης αγώνα. Θα πρέπει να διατηρούν καλή φυσική κατάσταση, να πηγαίνουν να παρακολουθούν αγώνες με παλαιότερους διαιτητές για να παίρνουν μαθήματα και ενδεχομένως κάποια στοιχεία για να τα εντάξουν στο διαιτητικό τους λειτούργημα».

33136406 10213167768163437 520796717721845760 n

GV.: Σε ποιες κατηγορίες προτιμάτε να σφυρίζετε και γιατί;

«Κάθε διαιτητής που παίζει σε υψηλό επίπεδο θέλει να παίζει μεγάλες κατηγορίες. Παρόλα αυτά έχουμε δει πως γίνονται πολύ καλά παιχνίδια σε τουρνουά ανόδου ή ακόμα και σε τουρνουά πλέι άουτ με πολύ κόσμο και σε κάποιους τελικούς κυπέλου σε χαμηλότερες κατηγορίες. Αυτό που μετράει είναι να γίνεται καλό παιχνίδι με δυνατή ατμόσφαιρα, να έχει κόσμο και μακάρι να μπορούσαν όλοι οι διαιτητές να παίξουν τέτοια παιχνίδια με πίεση για να αποκτήσουν πιο γρήγορα εμπειρίες και να καταλάβουν την αξία του αθλήματός μας.

Ο διαιτητής θα πρέπει να είναι το ίδιο σοβαρός κι έτοιμος για να σφυρίξει κάθε αγώνα. Τώρα όσο και να φαίνεται ασήμαντο, οι μικρές κατηγορίες είναι αυτές που θα δώσουν στον αθλητή και την αθλήτρια τα απαραίτητα εφόδια για να προχωρήσουν στην αθλητική τους καριέρα. Γι’ αυτό και θα πρέπει ο διαιτητής να είναι ακριβώς το ίδιο τυπικός όπως είναι και στις μεγάλες κατηγορίες για να μάθουν τα παιδιά από μικρή ηλικία να συμπεριφέρονται σωστά, είτε αυτός είναι πειθαρχικός έλεγχος ή θα είναι η επαφή με την μπάλα, η παράστασή τους στον αγώνα και ο έλεγχος του παιχνιδιού.

GV.: Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνησή σας σαν διαιτητής και σαν αθλητής;

«Σα διαιτητής η πιο έντονη ανάμνησή μου ήταν η παρουσία μου στο Κατάρ, στο σεμινάριο της FIVB. Εκεί συνάντησα πολύ μεγάλες μορφές του παγκοσμίου βόλεϊ, οι οποίοι ήταν καθηγητές μου. Εκεί μάθαμε πράγματα και νοοτροπίες που δεν είχαμε ξανασυναντήσει. Από εκεί και πέρα κάθε φορά που βγαίνω έξω βλέπω πως αυτά που μας είχαν πει οι καθηγητές μας στην Ελλάδα στα σεμινάρια, ισχύουν έξω κατά κόρον και υπάρχει υψηλό επίπεδο εκτίμησης στους διαιτητές κι αυτά όλα βοηθούν ένα διαιτητή να βελτιωθεί και να προχωρήσει.

Σαν αθλητής, το μυαλό μου πάει 20 χρόνια πίσω, όταν συμμετείχα στα πρωταθλήματα ενόπλων με την τότε ισχυρή ομάδα της Αστυνομίας. Ήταν η πρώτη φορά που μπήκα στο γήπεδο με προπονητή τον Πολύζο, αλλαγή στον Τάσο Τετζέρη και μπήκα μέσα να παίξω με Καζάζη, Τριανταφυλλίδη, Σωτήρχο, Μαργαρώνη, Νικολογιάννη κ.α. και αναρωτιόμουν πως βρέθηκα εγώ με όλα αυτά τα μεγαθήρια. Αυτή ήταν η πιο σημαντική μου ανάμνηση σαν αθλητής».

GV.: Έχετε κάνει φιλίες στη διαιτησία;

«Έχω κάνει φιλίες στη διαιτησία και διατηρώ ακόμα. Με τους διαιτητές εκτός από συνεργάτης πρέπει να είσαι και φίλος γιατί μοιράζεσαι πολλές ώρες στο γήπεδο μέσα σαν διαιτητής αλλά και έξω όταν παρακολουθείς ένα αγώνα και βοηθάει πολύ και στην βελτίωση των διαιτητών γιατί συζητώντας πολύ κάποιες καταστάσεις ή φάσεις που συμβαίνουν στο γήπεδο είτε είσαι στην κερκίδα ή σε κάποιο άλλο χώρο, μπορείς να βελτιωθείς και να λύσεις κάποιες απορίες».

IMG 9796GV.: Και σαν αθλητής;

«Βεβαίως πολλοί από αυτούς είναι τώρα προπονητές ή αθλητές σε μικρότερες κατηγορίες, τους συναντώ συνέχεια σε όλη την Ελλάδα, γιατί η δράση μου ήταν σε όλη την Ελλάδα, και αυτό βοηθάει πάρα πολύ στην απόδοση που έχει ένας διαιτητής, γιατί πλέον εγώ είμαι διαιτητής, στην αποδοχή που έχει, όχι μόνο έξω από το γήπεδο αλλά και μέσα όταν διαιτητεύει έναν αγώνα και υπάρχουν προπονητές ή αθλητές που ενδεχομένως να ήταν αντίπαλοί σου ή συμπαίκτες σου στο παρελθόν, βοηθάει στην καλύτερη διεξαγωγή του αγώνα και ανεβάζει το επίπεδο του fair play».

GV.: Πριν το γάμο σας είχατε κατακτήσεις σαν διαιτητής;

«Όλοι οι διαιτητές έχουν κατακτήσεις φαντάζομαι λόγω της στολής, ίσως να εντυπωσιάζει κάποιους. Εγώ τη στολή την φοράω από 19 ετών που κατετάγει στην Αστυνομία. Τα είχα όμως συναντήσει και πολύ πριν αυτά, οπότε για εμένα δεν είχε τεράστια διαφορά. Έπειτα προέρχομαι από το χώρο του βόλεϊ κι αυτοί που έρχονταν να δουν τους αγώνες με ήξεραν ήδη με άλλη ιδιότητα οπότε δεν περίμενα να γίνω διαιτητής για να αλλάξει κάτι σε εμένα. Πιστεύω πως όλοι αυτοί που έχουν περάσει από τον αθλητισμό είτε σας αθλητές είτε σαν προπονητές είχαν τις ανάλογες κατακτήσεις».

GV.: Θυμάστε κάποιο περιστατικό με κάποια θαυμάστρια στο γήπεδο;

«Δε μπορώ να πω κάτι σαν διαιτητής ίσως σαν αθλητής παλαιότερα που ήμουν νεότερος. Πολλές φορές με τα στρατιωτικά πρωταθλήματα που πηγαίναμε αποστολές στην επαρχία για τις τελικές φάσεις, επειδή η ομάδα μας αποτελούταν από μεγαθήρια. Όλη η εθνική ομάδα που κατέκτησε το χάλκινο στη Γάνδη, όταν πηγαίναμε το γήπεδο ήταν γεμάτο. Αυτοί από μόνοι τους γέμιζαν τα γυμναστήρια πριν ακόμα φτάσουν, οπότε αφού κι εγώ συμμετείχα με αυτούς τους αθλητές, με πλησίαζε πολύς κόσμος και αυτά έγιναν από πολύ μικρή ηλικία».

Τελειώνοντας κάπου εδώ την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον Άλεξ Αβραμίδη προσθέτουμε λίγα “tips” για να τον γνωρίσετε καλύτερα:

Αγαπημένο χρώμα: Μπλε

Αγαπημένο φαγητό: Λαδερά

Αγαπημένη μουσική: Λαϊκά, ελαφρολαϊκά και μερικά ροκ κομμάτια

Αγαπημένο τραγούδι: «Στείλε σε παρακαλώ ένα σημάδι μόνο» του Αντύπα

Αγαπημένες ταινίες: Δεν είναι σινεφίλ αλλά τον εντυπωσιάζουν οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπως οι σειρά των ταινιών «X-Men».

Αγαπημένη εκπομπή: Αθλητικοί αγώνες

Χόμπι: Μπιτς βόλεϊ, γυμναστήριο, βόλτες με τις μηχανές με φίλους ή τρέξιμο.

Θέση που αγωνίστηκε : Ακραίος / διαγώνιος κι αργότερα λίμπερο, αλλά έχει αγωνιστεί και σαν πασαδόρος.